Een dag op stap met onze projectleider Arno van Uden

Een dag op stap met onze projectleider Arno van Uden

Voor de zekerheid krijg ik dinsdagavond nog even een telefoontje van Arno. “Martijn, morgen om 6:00 op de zaak hè. Dan vertrekken we op tijd en zijn we mooi de files voor.” Geen probleem! Met vroeg opstaan heb ik nooit problemen gehad, alleen vergeet ik altijd om dan ook op tijd naar bed te gaan. Kleinigheidjes.  5:15 de wekker gaat, hop mijn bed uit, opfrissen, kleren aan, ontbijten, camera en tas pakken en dan sta je om 5:45 bij de deur. De keuze, pak ik de fiets of de auto? Het hek is waarschijnlijk nog niet open, dus laat ik maar de auto pakken. Het is nog geen 10 min. rijden dus ik sta om 5:55 netjes op de zaak. Stipt om 6:00 komt Arno aangereden, onze projectleider planmatig vastgoedonderhoud. “Morgen Martijn, laten we snel een kop koffie pakken ik moet toch nog even wat uitprinten en dan gaan we op weg. Eerst naar Spijkenisse, dan Utrecht en op de terugweg gaan we ook even langs Nieuwegein. Druk programma vandaag.”

De rit naar Spijkenisse duurt een kleine 1,5 uur en aangezien we elkaar nog niet kennen een ideaal moment om kennis te maken. Al snel gaat het over waar we vandaan komen en waarom we zitten waar we zitten. Ik heb mijn omzwervingen gehad in Gemert, Tilburg, Stuttgart, Oberhausen en ben uiteindelijk in De Mortel terecht komen. Arno daarentegen is wat honkvaster, geboren en getogen in Boekel en woont daar samen met zijn partner en 2 kinderen en heeft het goed naar zijn zin.

Rond 8:00 komen wij, na een aantal kleine files, aan in Spijkenisse. We rijden door ons ‘werkgebied’ en Arno legt mij uit welke wijken wij allemaal onder handen hebben genomen en welke wijken nog gaan volgen. Wanneer we in de wijk aankomen waar we bezig zijn gaan we op zoek naar Antoine, onze voorman ter plekke. Antoine rijdt elke dag vanuit Oss naar Spijkenisse om de werkzaamheden ter plekke onder controle te houden. Ik kom er langzaam achter dat onze onderhoudsmannen stiekem lange dagen maken. Klinkt leuk om 15:15 stoppen met schilderwerkzaamheden, maar de reistijden eromheen, het klaar maken en opruimen van je werkplek neemt stiekem meer tijd in dan ik dacht. Samen met Antoine loopt Arno alle werkzaamheden langs, bekijkt het werk waar ze nu mee bezig zijn, loopt hij door de wijk waar zaken zijn afgerond en gaat hij even op bezoek bij een bewoonster die graag wilde dat Arno langs zou komen om een aantal miscommunicaties uit de lucht te helpen. Na onze ronde moeten we nog een aantal zaken inmeten. Bewapend met een werkboek vol met tekeningen, adressen en een meetlint gaan we een aantal woningen langs. Wat mij opvalt is dat Arno overal binnenkomt. De meeste bewoners kijken in eerste instantie een beetje wantrouwig, komen dan met een vragenvuur voor Arno en Arno beantwoordt elke vraag netjes en geeft steeds aan wat wel en wat niet in onze macht ligt. Wanneer we weer weggaan krijgen we elke keer met een glimlach mee. “Wanneer je gewoon iedereen vriendelijk te woord staat en duidelijk uitlegt waarom je hier bent, is iedereen wel bereid om mee te werken.”

Rond 12:00 zijn we klaar met onze inmeet ronde en gaan we op pad naar ons volgende adres in Utrecht. Na ruim een uur rijden komen wij aan op onze plaats van bestemming. Wederom gaan we opzoek naar de voorman, in dit geval Roel. We doen een soort gelijk rondje als in Spijkenisse, met de uitzondering dat Jeroen halverwege aansluit. Jeroen is een technisch manager bij de opdrachtgever en verantwoordelijk voor dit gebied. Samen met Arno en Roel loopt hij door de wijken en bespreekt de opgeleverde blokken en de werkzaamheden die nog gepland staan. Alles loopt goed en de kwaliteit is zoals afgesproken. Nee, niks te klagen en op dezelfde voet doorgaan, dat is het advies dat Jeroen geeft. Arno begint te lachen, “Fijn om te horen dat onze opdrachtgever zo tevreden is met onze werkzaamheden.” Hij sluit zijn ronde met Roel af, bespreekt nog even de laatste puntjes op de i en hoppa, we zitten weer in de auto.

Rond 14:00 komen wij bij onze volgende bestemming: Een flatgebouw waar de VVE graag een kleurwisseling wil voor de balustrades. Arno en ik kijken elkaar aan, ja de kleur is niet super maar technisch ziet er alles er eigenlijk nog redelijk goed uit. Onze taak: Het inmeten van de balustrades voor het maken van een offerte. “Ik maak altijd eerst een rondje rond het gebouw om een beter beeld te krijgen van de situatie, dan komen we achteraf niet voor problemen te staan.” Na onze ronde meten we de balustrade in, maken we nog een aantal foto’s en dan zijn we alweer klaar. Op naar onze laatste bestemming, dit keer zijn het bergingshokken bij een andere VVE.

“Martijn, we gaan dadelijk jouw neef ontmoeten.” zegt Arno met een glimlach. “Ja, Stefan lijkt wel een beetje op jou, zou zomaar jouw familie kunnen zijn.” Stefan is werkzaam bij hetzelfde bedrijf als Jeroen en is onze contactpersoon voor dit gebied. Stefan belt op en geeft aan dat hij er al is. Zodra wij aankomen maken we kennis met Stefan en ik zie meteen waar Arno op doelt. Man met een baardje en een terugtrekkende haarlijn, en bedankt Arno! Dit keer gaat het om de bergingshokken van het bovenstaande flatgebouw. Ze willen deze ruimte graag een facelift geven en iets meer gebruikersprove maken. “Geen probleem” zegt Arno, “Dit hebben wij laatst ook bij die andere bergingen gedaan, weet je nog Stefan?” Stefan knikt instemmend en geeft aan dat dat inderdaad het idee is. In de tussentijd dat Arno het een en ander aan het inmeten is word ik belaagd met vragen door een bewoonster die lekker aan het genieten is van de zon. Wie zijn jullie, wat komen jullie doen, wanneer komen jullie dan alles opknappen enz? Ondertussen is Arno weer rustig naast mij komen staan en beantwoordt wederom rustig alle vragen. De vrouw glimlacht naar ons en focust zich weer op haar sudoko.

15:15 en we zitten wederom in de auto, dit keer op weg terug naar de zaak. “Dadelijk nog de wekelijkse meeting rond de planning bijwonen en dan zit mijn dag er weer op Martijn.”  Ondertussen zit ik in de stoel ernaast mij afvragende hoe ik de hockeytraining van die avond ga doorstaan, want mijn kleinigheidje (niet op tijd naar bed gaan) begint mij nu langzaam toch op te breken. De laatste vraag die Arno mij nog stelde was “En, wat vond je ervan en wat zijn de zaken die je opvielen?” Wanneer ik de dag zou moeten samenvatten komt de uitdrukking ‘Spin in het Web’ het dichtstbij. De verschillende mensen waarmee geschakeld moet worden, snappen wat er speelt bij schilders, bewoners en opdrachtgevers, het oplossen van ad hoc problemen, het te woord staan van mensen die daar behoefte aan hebben en verstand van zaken hebben. En dat alles met een glimlach. Ik vraag nog of dit een normale dag is waarbij Arno aangeeft dat het vandaag alleen op de telefoon wat rustiger is geweest. “Normaal staat die ook roodgloeiend en is de dag een stuk chaotischer omdat ik dan veel zaken ad hoc moet oppakken.” Wanneer ik ‘s avonds uiteindelijk om 23:00 in bed lig kijk ik terug op een interessante dag en ben ik van mening dat Arno een leuke baan heeft en dat hij ook schik heeft in zijn baan. Zeker wanneer de zon zo mooi schijnt als vandaag.

Martijn van der Putten

Marketing & Communicatie

Terug naar overzicht